forum.peugeot205.pl

Fox gratuluje fotorelacji Aż dziw, że wszystko spamiętałeś
Smol__ar świetne wyszło zdjęcie mojego Forevera w porannej mgle Mogę je wrzucić w swój profil?
Już nie mogę doczekać się kolejnego wspólnego wyjazdu.
Szkoda, że nie jestem dobrym organizatorem tak jak Fox, bo można by wymyślić Dolnośląski trip

Juz niewielkie plany na przyszlego tripa pomalu sie rodza:P Na tripie byla mala rozmowa na ten temat i co do miejsca z Foxem i Ula bylismy zgodzni Ale ja sie nic wiecej narazie nie odzywam bo pewnie i tak sie wszytko zmieni

bananowiec pisze: Smol__ar świetne wyszło zdjęcie mojego Forevera w porannej mgle Mogę je wrzucić w swój profil?

Śmiało, jak chcesz lepszą rozdzielczość to pisz na PW

FOX, stary zrobiłeś mega foto-relacje, pełen szacun!

Dziekuje za mile slowa. Relacja jak relacja - tam bylo po prostu tak fajnie i tyle sie dzialo ze moznaby opowiadac godzinami:)
Juz bym chetnie gdzies znow jechal. Na piatek zaprosilismy znajomych na impreze do domu, ale tak sobie mysle ze eeee yyyy troche mi sie nie chce w domu imprezowac - Nawet powiedzialem do Uli ze ja to bym wolal z pezotowcami gdzies pojechac:) Jestescie wszyscy na prawde rewelacyjni. Dwoch tygodni na korsyce tak milo nie wspominam jak tych dwoch dni spedzonych glownie w samochodzie:)

Hehe... chyba mam podobnie

No dobrze. To teraz ja, zgodnie z obietnicą napiszę kilka słów.

Dla ekipy warszawskiej trip zaczął się w piątek o godzinie 17, kiedy to ja (Agnieszka ‘Agnieszka’) wraz z Czarkiem ‘Dervozavilusem ‘ i Maćkiem ‘Żywikiem’ wyruszyliśmy z Warszawy.
Niestety po przejechaniu kilku kilometrów okazało się, że CJ Czarka ‘Dervozavilusa’ ma problemy z chłodzeniem.
Dojechaliśmy do Janek gdzie spotkaliśmy się z Markiem ‘Jarmarkiem’, który miał pełnić rolę pilota Czarka ‘Dervo…’. Jednakże Czarek nie zdecydował się na kontynuowanie jazdy swoim cabrio, dlatego w dalszą drogę wyruszył jako pilot Marka ‘Jarmarka’.
Droga nad jezioro Rożnowskie przebiegła spokojnie.
Dopiero nad samym jeziorem pojawił się problem, gdyż trafiliśmy na ‘rondo widmo’, o którego istnieniu nasz telefoniczny nawigator Fox nie miał pojęcia
Wreszcie, nieźle zakręceni po kilkukrotnym przejechaniu ronda trafiliśmy na camping, gdzie zostaliśmy gorąco powitani przez Michała ‘Foxa’ i Przemka ‘Pszemqa’, którzy słysząc, że widzimy Matkę Boską z troski wyszli nam naprzeciw.
Po długim przywitaniu, z tymi, którzy jeszcze nie spali i po rozłożeniu namiotów poszliśmy zobaczyć połamany przez krakowskich wandali kajak.
Rozmawiając przy odbijającym się w tafli jeziora świetle księżyca między innymi o tym, jak Agnieszka ‘Agnieszka’ uczy się driftować kosztowaliśmy zimnych trunków i gorącej grillowanej strawy.
Wreszcie przyszedł czas na sen.
I tak zakończył się dzień pierwszy.

Dzień drugi.

Nie ma to jak herbatka o poranku.


Oczekiwanie na zaginionych w akcji ‘podjeżdżania pod górę’.


Prawie cała ekipa poszła zwiedzać muzeum. Inni woleli bardziej relaksujące zajęcia


Łażenie po dachu swojego samochodu robiąc zdjęcia też było ciekawym doświadczeniem


Wizyta w muzeum wprawiła chłopaków w bardzo dobry nastrój




Podczas, gdy jedni bawili się w najlepsze, Fox ze skupieniem rozmyślał nad dalszą trasą

Auta pod muzeum wygladaja rewelacyjnie. Wypucowalas wszystkie jak nas nie bylo?

Czas na obiadek






Cezary wydawał się lekko zawstydzony. Zdecydował się na pokazanie jedynie swojego nosa oraz wody pomarańczowej, która okazała się spełnieniem jego marzeń


Konradowi ‘dziksonowi’ rybka smakowała na tyle, że nie pozwolił nawet zrobić jej zdjęcia.


A takie są skutki nie podania jedzenia na czas:


W czasie gdy jedni robili zakupy na kolację i śniadanie, inni znowu robili zdjęcia.


A jeszcze inni robili wszystko by zdjęcia wyszły nieostre








Bananowiec najedzony wygląda dużo lepiej, co nie?


Po zakupach wyruszyliśmy na poszukiwanie noclegu.
Nikt wtedy nie przypuszczał, co nas czeka.

Dzień trzeci.

O poranku naszym oczom ukazały się masy kurzu i piasku na samochodach.
Czarek i Marek wyglądali na nieco zmęczonych, za to Cejot był dziwnie zadowolony.
Wszystko wyjaśnia fakt iż we trzech spali w jednym namiocie






Ewa z tęsknotą w oczach wyglądała za Maćkiem, który nie mogąc znieść widoku swojego auta, pojechał na poszukiwania myjni.


Fox chyba znalazł coś śmiesznego w swoim bagażniku.


Przemkowi najwyraźniej też się to ‘coś’ spodobało.


Ula tylko patrzyła w ich stronę zastanawiając się co wprawiło panów w tak dobry nastrój.


W tak zwanym międzyczasie trwał proces naprawy linki u Rafała.
Gdy proces ów się zakończył mogliśmy jechać dalej.
Jednakże w trosce o Gada, któremu ciężko było przetrwać choćby godzinę bez leżenia pod samochodem, Dzikson postanowił uszkodzić sobie układ wydechowy.
Czasami tak już bywa, że jedni wolą psuć samochody, a inni je naprawiać
Na zdjęciu widzimy Gada śpieszącego z pomocą.


Gad po trudach przebytej drogi wyglądał na wyczerpanego, dlatego Raf postanowił wyjść mu naprzeciw.


Okazało się jednak, że Gad ma się całkiem nieźle i już po chwili mogliśmy obserwować go w swoim żywiole.

Z pomocą dziksonowi pospieszyli również inni.
Bananowiec na przykład usilnie starał się znaleźć potrzebne śruby i nakrętki w swojej magicznej skrzyni narzędziowej.


Żywik natomiast postanowił spożytkować ten czas na wycieranie auta i przytulanie.




Potem jednak przytulanie chyba mu się znudziło.


Całość operacji naprawczej Puga dzikiego postanowili udokumentować:
Fox, Dervozavilus, (którego potem bardziej zaczęły interesować kamyczki) oraz Asia






Raf też występował w roli fotografa, ale leżący pod samochodem Piotrek nie był dla niego ciekawym obiektem. Wolał fotografować najszybszego Forevera na tripie


W końcu udało się doprowadzić czerwonego Xs-a do stanu używalności i mogliśmy ruszyć dalej.
Pokonując coraz to ciekawsze odcinki drogi dotarliśmy na Słowację, gdzie zrobiliśmy sobie krótki spacer i zjedliśmy obiad.


Fox musiał być naprawdę głodny.


Gad wyraźnie wolał siedzieć niż spacerować, choć nie wyglądał na zmęczonego.


A Fox, którego jeszcze przed chwilą rozpierała energia zaczął preferować leżenie.


A to już ostatni postój przed pożegnaniem.


No i nastąpiła chwila rozstania.
Ze łzami w oczach powiedzieliśmy sobie „do widzenia na forum” i w cztery okołowarszawskie samochody ruszyliśmy w stronę stolicy.
Dla nas trip zakończył się nad ranem…

Chciałabym jeszcze raz podziękować wszystkim, a w szczególności Czarkowi, dzięki któremu pojechałam oraz organizatorowi tripa, bez którego podróż w ogóle by się nie odbyła.
No i jeszcze podziękowania dla Cejota, za to że dzielnie zniósł 1349 kilometrów jako pasażer.
Mam ogromną nadzieję, że będzie nam dane szybko to powtórzyć.

Te oraz pozostałe zdjęcia są już na stronie (link w stopce).
Enjoy!

Na prawde ladne Ci te zdjecia wychodza... Calkiem inne podejscie masz - o ile ja staram sie zawsze skoncentrowac na sytuacji, na jakims wydarzeniu to ty koncentrujesz sie na poszczegolnych osobach. Straszny spokoj i lagodnosc z nich emanuje:) Bardzo dobrze - w koncu to my bylismy bohaterami wyprawy a nie samochody:) Ladne, podobaja mi sie te zdjecia

No i dlatego właśnie pozwoliłam sobie na wklejenie tych zdjęć. Uznałam, że są troszkę inne niż Twoje Michał, czy zdjęcia Dervo.
Wasze są dynamiczne, moje nie.
Zresztą ja nie umiem robić takich zdjęć więc robię takie, które jakoś tam (raz lepiej, raz gorzej) mi wychodzą

Fox pisze:Bardzo dobrze - w koncu to my bylismy bohaterami wyprawy a nie samochody:)

No samochody trochę też... a momentami może nawet trochę bardziej niż "trochę"

Fox pisze:Ladne, podobaja mi sie te zdjecia

Cieszę się
Żałuję tylko, że nie udało mi się sportretować wszystkich uczestników wycieczki.
Niestety strasznie się ruszaliście i poprostu mi nie wyszło

Agnieszka pisze: Żałuję tylko, że nie udało mi się sportretować wszystkich uczestników wycieczki.
Niestety strasznie się ruszaliście i poprostu mi nie wyszło

W sumie to Gad sie najmniej ruszal, tylko ze wtedy przewaznie widac bylo tylko jego nogi wystajace spod samochodu:)

Walizka bananowca wyjasnila mi odwieczna zagadke, a mianowcie co bylo ukryte w walizce w pulp fiction:D Vincent mial tam poprostu srobki

Agnieszka, zdiecia naprawde swietne! Chyba jeszcz nigdy nie miałem zdiecia zrobionego tak zebym nie patrzyl na nie z obrzydzeniam . Naprawde świetna relacja